แปดสิบ

แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่างบานสูงของห้องอาหาร ฉาบไล้เครื่องเงินให้เป็นสีทองอร่ามและขับให้เครื่องกระเบื้องสีฟ้าอ่อนสว่างไสว โต๊ะอาหารเช้าของตระกูลแลงแคสเตอร์ดูราวกับฉากในละครย้อนยุคเสมอ—ขัดเงาอย่างสมบูรณ์แบบ เงียบสงัดจนน่าอึดอัด และเย็นเยียบไม่ว่าแสงแดดจะพยายามมอบความอบอุ่นให้มากเพียงใด ฉันนั่งอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ